Głównym założeniem tego projektu było przygotowanie bestiariuszy w różnych gatunkach.
- Dłuższy opis ma przedstawić graczowi przeciwnika, z którym przyjdzie zmierzyć mu się w trakcie gry.
- Krótki opis przedstawia niegroźne stworzenie będące częścią świata, które gracz może napotkać.
Autorka grafik:
Sci Fi
————–
Dłuższy opis:
Presec
Te drapieżne półtorametrowe owady są właścicielami jednych z najbardziej wyrafinowanych systemów optycznych. Pozwalają im odnaleźć ofiarę nawet w największym zamieszaniu. Mają przygarbioną posturę, którą zawdzięczają niewielkiemu korpusowi. Na ich plecach znajdują się skrzydła pozwalające im wznieść się w powietrze w dowolnym momencie. Odnóża charakteryzują się ostrymi pazurami służącymi do przetrzymywania ofiar oraz oddzielania mięsa od kości. Z pozoru modliszkowaty pysk ma zewnętrzną szczękę w formie szczypiec zakończonymi wieloma ostrymi kłami.
Preseci rzadko występują samotnie. Napotkanie jednego osobnika często wiąże się ze spotkaniem całej chmary tych owadów. Przed rozpoczęciem potyczki latają wysoko nad celem, aby rozeznać się w sytuacji. Po dokonaniu zwiadu schodzą na ziemię i zaczynają łowy. Na początku próbują łapać ofiarę szczypcami, dotkliwie ją nimi raniąc. Czasem upadają na przeciwnika, żeby go unieruchomić. Następnie grupą gromadzą się wokół ofiary – podnoszą ją, a następnie odlatują.
Najlepszym sposobem na przetrwanie jest atakowanie owadów z dystansu. Preseci są wrażliwe na głośne dźwięki – wywołanie hałasu sprawi, że chwilowo się wycofają.
Krótszy opis:
Tarmel
Tarmele to około dwumetrowe gady wyglądem przypominające mieszankę żółwia i wielbłąda. Gorąca powierzchnia Heliosa wykształciła na ich grzbietach dwa garby, które magazynują zapasy wody. Na plecach gadów znajdują się solidne skorupy, które chronią je przed potencjalnymi napastnikami. Z tyłu wyrastają im ogony w kształcie wachlarza – służą one zarówno do chłodzenia organizmu, jak i do zwabiania przedstawicieli płci przeciwnej. Przeważnie żywią się owadami oraz mniejszymi gadami, takimi jak jaszczurki. Zdziczałe osobniki tego gatunku starają się unikać konfliktów z drapieżnikami o podobnych gabarytach co one. Wytresowane Tarmele są niezwykle lojalne i w trakcie walki nigdy nie opuszczają swojego jeźdźca, nawet po jego śmierci.
Fantasy
———————–
Dłuższy opis:
Tailliuir (Ogonowiec)
Płetwa ogonowa, która w dawnych czasach służyła jedynie do pływania, teraz pozwala im także poruszać się po lądzie. Pysk bestii przypomina szczękę pancernej ryby wyposażonej w twarde, bardzo ostre zęby. Monstra wychodzą na powierzchnię, gdy pada deszcz. Z relacji wielu świadków wynika, że Tailliuiry wzrostem dorównują przeciętnemu nastolatkowi. Nawet najmniejsza mżawka daje im okazję do polowania.
W ich taktyce walki nie ma nic pięknego ani skomplikowanego. Zazwyczaj ich główną taktyką jest zagryzanie swojej ofiary na śmierć, wykorzystując do walki duże, silne szczęki. Nic nie wskazuje na to, aby były one inteligentne. Poruszają się chaotycznie napędzane rządzą krwi. Wprawieni myśliwi w trakcie ulew nie mają z nimi większego problemu. Inaczej sytuacja ma się z drobnymi gospodarstwami, które mieszczą się z dala od głównych miast.
Jeśli Ogonowce nie zdążą wrócić do wody, gdy słońce wyjdzie zza chmur, wysychają na śmierć.
Krótszy opis:
Dratre
Gdy światło księżyca rozjaśnia nieboskłon, a z oddali dostrzec można pierwsze gwiazdy, do świata materialnego przenikają Dratre. Kuliste światełka ze skrzydłami wypełnione magią objawiają się jedynie zagubionym wędrowcom oraz dzieciom. Nigdy nie pokazują się ludziom o złych intencjach. Ograniczona liczba świadków doprowadziła do tego, że przez wielu uznawane są one za mit. Ci, którzy je spotkali są pewni, że są one manifestacją samej magii, która stara się dbać o dobrych ludzi. Po doprowadzeniu zaginionej osoby do celu, umierają. Najstarsi z wieśniaków mówią, że wraz ze śmiercią Dratre na jej miejscu rodzi się kilka kolejnych.
Horror / mutanty
—————————————–
Dłuższy opis:
Carrst
Carrsty to zainfekowani ludzie, którzy po zetknięciu z laboratoryjnym robakiem stali się jego nosicielami. Ich umysły uległy zatruciu, a kontrola nad ciałem została utracona. Skóra Carrstów jest napuchnięta i pokryta bąblami, a na brzuchu wyrasta największa narośl – w niej najczęściej znajdują się 3–4 larwy, które się tam rozmnażają.
Pomimo masywnej budowy ciała, Carrsty poruszają się zaskakująco szybko. Na widok żywej osoby natychmiast i bezmyślnie kierują się w jej stronę. Po osiągnięciu celu wysadzają narośl, oblewając ofiarę lepkim kwasem. Nosiciel ginie, a wraz z jego śmiercią larwy uwalniają się, szukając nowego żywiciela. Po znalezieniu ofiary wchodzą do niej, pożerając wnętrzności. Przez kilka dni stopniowo niszczą ciało, by w końcu wydostać się na zewnątrz w poszukiwaniu kolejnego „domu”.
Podczas konfrontacji z Carrstami zaleca się zachowanie najwyższej ostrożności. Zespół badawczy sugeruje, aby eksploratorzy wyposażali się w miotacze ognia – obserwacje wykazały, że Carrsty są wrażliwe na płomienie. Zaleca się również użycie broni dalekiego zasięgu, by minimalizować ryzyko zakażenia.
Krótszy opis:
Parganic
Mięsista masa, która do życia potrzebuje jedynie materii nieorganicznej. Po zetknięciu z nią zaczyna rozprzestrzeniać się w szybkim tempie. Elementy powstałe w wyniku rozrostu pochłaniają wszystko na swojej drodze. Z utworzonej mazi wyrastają pomniejsze organizmy – najczęściej przybierające formę kokonów, pęcherzy oraz czegoś, co wyglądem przypomina mięsiste kwiaty. Mają tendencję do poruszania się od czasu do czasu. Badacze nie mają żadnych wątpliwości, że ten proces, to nic innego jak wzajemne komunikowanie się między organizmami. Co jednak ciekawe, wiele wskazuje na to, że materia nie stwarza realnego zagrożenia dla człowieka. Można po niej bezpiecznie chodzić, a nawet pobierać próbki badawcze bez żadnych konsekwencji.
Horror / Paranormalne
—————————————————–
Dłuższy opis:
Dozorca
Powód, dla którego Dozorca dostąpił potępienia, pozostaje dla wszystkich tajemnicą. Podobnie jak reszta duchów uwięziony jest w opuszczonej kamienicy. Jako jeden z nielicznych ma obowiązki, które musi wykonywać. Tuż po wybiciu północy wychodzi z recepcji i przemierza puste korytarze budynku. Swoje przybycie zwiastuje pobrzękiwaniem dzwonka.
W prawej ręce trzyma lampę naftową, która oświetla mu ciemną drogę. Uwięzione dusze zdają sobie sprawę, że napotkanie Dozorcy może skończyć się dla nich fatalnie skończyć. W strachu przed nim, natychmiast o północy wracają do swoich mieszkań. Gdy z oddali słyszą zbliżające się kroki, chowają się w najciemniejszych zakamarkach pomieszczeń.
Nic nie wskazuje na to, aby Dozorcę można było pokonać. Najlepszym rozwiązaniem jest ucieczka. Nie zależy mu bowiem na pościgu, ponieważ jest święcie przekonany, że wkrótce i tak dopadnie uciekającą ofiarę.
Krótszy opis:
Cienie
Cienie to jedne z nielicznych dusz, którym udało się pogodzić ze śmiercią. Mimo to z jakiegoś powodu nie zasłużyły na wniebowstąpienia i podobnie, jak inni zostały uwięzione w kamienicy. Większość wolnego czasu spędzają na korytarzach, rozmawiając z pozostałymi cieniami oraz próbując nawiązać kontakt z lokatorami. Otwierają się na nowe znajomości i chętnie rozprzestrzeniają plotki. Choć na pierwszy rzut oka wyglądają bardzo podobnie, można rozróżnić je dzięki elementom, które zostały przy nich po śmierci. Najczęściej odzwierciedlają one wykonywany zawód zmarłego lub ulubioną czynność, jaką wykonywał za życia. Blisko północy większość z nich wraca do swoich mieszkań z nadzieją, że nie natkną się na Dozorcę.